فضاهای شهری درحال پرورش کودکانی ناهنجار

به گزارش پایگاه خبری عصرتوس، موسی پژوهان در نهمین جلسه سلسله نشست‌های تخصصی گفتمان توسعه شهری، اظهار کرد: یکی از برنامه‌هایی  که شورای شهر و شهردار باید به مردم ارائه دهند، شهر دوستدار کودک است، به دلیل اینکه یک سوم مردم مشهد کودک و نوجوان هستند و در ضمن، آگاه‌سازی خانواده‌ها از حقوق کودکانشان می‌تواند مکمل این موضوع باشد.
وی افزود: در راستای بخشنامه‌ اطلس کودکان ما باید بفهمیم کودکان کجای مناطق مشهد هستند و تمرکز فضایی‌شان کجاست، چه نیازهایی دارند و دسترسی آن‌ها به مدارس، امکانات و زیرساخت‌ها به چه اندازه است؟ این کاری است که حتی در شهرهای پایلوت ما کمتر به آن پرداخته شده اما در مشهد زیرساختش در حال پیشروی بوده و این نکته‌ خوبی است.
وی گفت: تهیه‌ اطلس کودکان مبنای سیاست‌گذاری ما باید باشد. باید جستجو کنیم که به عنوان مثال کودکان اوتیسم در کدام مناطق شهر سکونت دارند، دسترسی آن‌ها به امکانات درمانی، تفریحی ، آموزشی و… چگونه است؟بنابراین این تلاش‌ها، فعالیت‌های بنیادینی است. نکته‌ دومی که در حوزه‌ کودک جالب توجه بود، پژوهش‌های بنیادین این حوزه مخصوصا برای کودکان کار است که  پشتوانه اجرای این پژوهش‌های بنیادین در شهرمشهد قرار می‌گیرد.
عضو کمیته‌ی ملی شهر دوستدار کودک وزارت کشور اظهار کرد:  زیرگذرها ۹۰ درصد فضاهای ناامن شهری هستند. این موضوع به حوزه کالبد فضا و طرح‌های تفصیلی بازمی‌گردد. درحال حاضر که طرح‌های تفصیلی مشهد درحال تهیه است،بزرگترین فرصت است برای این شهر که باتوجه به جمعیت یک سومی کودکان باید به همین میزان فضا برای آن‌ها داشته باشد.
پژهان با بیان اینکه ما باید به این سمت حرکت کنیم که تمام پروژه‌های عمرانی شهرمان پیوست به کودک داشته باشد، افزود: وقتی در این جهت حرکت کنیم دیگر ۹۰ درصد مکان‌های بی دفاع و تهدیدکننده‌ حضور کودک نخواهیم داشت. این موضوع باید تبدیل به الزام شود که پروژه‌های عمرانی بدون پیوست فیزیکی نباید آغاز شود، مگراینکه تاثیرش  بر روی کودک در ابتدا ارزیابی شود و اگر به لحاظ عمرانی پروژه لازم الاجراست،باید راهکارهای جلوگیری، مقابله و جبران در پیوست ذکر شود.
وی تشریح کرد: براساس آمار سال ۹۵ ، ۲۴ درصد از جمعیت کل کشورمان را کودکان و نوجوانان زیر ۱۸سال تشکیل می‌دهند و این به معنای جمعیتی بالغ بر ۱۹ میلیون نفر است که اگر کل فضای زیست آن‌ها را تبدیل به سه حوزه شامل خانه وخانواده (والدین)، مدرسه (نظام آموزشی) و فضای شهری کنیم، در حوزه‌ شهر هیچ متولی و برنامه‌ای ندارند و رها هستند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: در این راستا ما در سازمان شهرداری و دهیاری وزارت کشور باهمکاری دوستان بین الملل، دستورالعملی به شهرداری‌های سراسر کشور ابلاغ کردیم که شهرداری‌ها حداقل در حوزه‌ شهری باید به کودک توجه کرده و این موضوع را بخشی از برنامه‌های توسعه‌ی شهری خود قراردهند. از جنبه‌های قانونی، عرفی و سازمانی چنین وظایفی برای این ارگان‌ها تعریف شده است.
پژوهان  افزود: حق کودک در شهر در غالب برنامه‌ها، سیاست‌ها و بودجه‌ها، هم افزایی‌ها و همکاری‌های بین نهادی و بین دستگاهی باید پیگیری بشود که مکان آن شهرداری است. کار شهرداری فرادستگاهی است و تحقق حق کودک از کوچک‌ترین نهادها مثل خانواده شروع می‌شود تا بزرگ‌ترین آن‌ها که در ایران شامل وزارت‌خانه‌های مختلف شده و مانند زنجیره ای به هم متصل هستند.
عضو کمیته‌ ملی شهر دوستدار کودک وزارت کشور گفت : شورای اجرایی شهر دوستدار کودک یک شورای فرابخشی است و این شورای فرابخشی وظیفه‌ هماهنگی بین دستگاهی همه‌ نهادهای مرتبط با موضوع کودک را دارد. بنابراین ضمن اینکه در حال برنامه‌ریزی مسائل، برنامه‌ها و بودجه‌های سازمان‌های درون محیط شهرداری هستیم یک سازماندهی بیرون از شهرداری هم داریم و درصدد این هستیم که فعالیت‌های چندگانه همگی در زیر یک چتر انجام گرفته و یک‌پارچه‌سازی شود.